Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v)şöyle buyurur:
حُبُّكَ الشَّىْءَ يُعْمِي وَيُصِمّ
"Bir şeye karşı sevgin seni kör ve sağır eder (de onun eksiklerini görmez, kusurlarını işitmez olursun"
[Ebu Davud, Edeb
125, (5130).]
CENNET VESİLEMİZ, AİLE BÜYÜKLERİMİZ
Muhterem
Müslümanlar!
Mekke’nin fetih günüydü. Hasret bitmiş, vuslat gerçekleşmişti. Müminler âdeta bayram sevinci yaşıyor, hep birlikte Allah’a şükrediyorlardı. Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in sadık dostu ve hicret arkadaşı Hz. Ebûbekir ise Mekke’ye girdiğinde doğruca babasının yanına gitti. Müslüman olmasını gönülden arzuladığı babasını Allah Resûlü (s.a.s)’in huzuruna getirdi.
Sevgili Peygamberimiz (s.a.s) yürümekte zorluk çeken bu adamı karşısında görünce Hz. Ebûbekir’e şöyle dedi:
“Keşke bu yaşlı adamcağızı buraya kadar
yormasaydın da ben onun yanına gitseydim.” Bu nazik davranıştan sonra Hz. Ebûbekir’in babası Ebû Kuhâfe Müslüman
oldu.[i]
Aziz Müminler!
Başta anne babamız olmak üzere aile büyüklerimiz, bizi
Yüce Rabbimizin rızasına ulaştıran cennet anahtarımızdır. Onlar, rahmet ve
mağfiret vesilemizdir. Evlerimizin bereketidir, sohbetlerimizin neşesidir.
Varlıkları huzurun kaynağı, güvenin teminatıdır; yoklukları ise yürek yarası, gönül
sızısıdır. Onlar, ailemizi bir arada tutan müstesna şahsiyetlerdir. Ailelerimiz
ve toplumumuz onlarla daha da güçlüdür. Birlik ve beraberliğimiz onlarla daha
da kuvvetlidir. Ne kadar büyük olursa olsun, sorun ve sıkıntılarımızı onların destek
ve dualarıyla daha kolay aşarız.
Kıymetli
Müslümanlar!
Büyüklerimiz, bizleri yetiştirmek için nice
fedakarlıkta bulundular. Tecrübeleriyle bize her daim rehberlik ettiler. Sevgi
ve saygıyı, iyilik ve adaleti, hürmet ve muhabbeti onlardan öğrendik. Hayat
yolculuğumuzdaki sığınağımız ve dayanağımız onlar oldu. Milli ve manevi değerlerimizi
onlar bize aktardı. Onlar, yaşayan tarihimizdir, yerleri asla doldurulamayacak
olan hafızamızdır. Büyüklerimize saygı ve ilgi göstermek; geçmişimize sahip
çıkmak, geleceğimizden emin olmaktır.
Değerli Müminler!
Ne acıdır ki, her geçen
gün nice ulu çınarımız yalnızlığa terkediliyor. Nice büyüğümüz, dört duvar
arasında çocuklarını ve torunlarını görmeyi bekliyor. Bayramlarımız ve
tatillerimiz, büyüklerimizi ziyaret yerine oyun ve eğlence fırsatları gibi
görülmeye başlandı. Birçok insan, huzur ve mutluluğu bireysellikte arar hale
geldi. Oysaki bizler; aile fertlerimizle, büyüklerimizle
ve akrabalarımızla
ilgilenmeyi emreden bir dinin mensuplarıyız. Ailemizden koparak bireysel bir
hayatı tercih etmek, büyüklerimizden ve akrabalarımızdan uzaklaşarak kendi
dünyamıza hapsolmak bizlere asla yakışmaz. Nitekim Peygamber
Efendimiz (s.a.s), akrabalarımızla ilişkilerimiz ne kadar güçlü olursa
Rabbimizle aramızdaki bağın da o kadar kuvvetli olacağını haber vermiştir.[ii]
Ayrıca anne babasının sağlığına ulaşıp da onların gönlünü alamayan kişilere “Burnu yerde sürtünsün”[iii]
sözüyle uyarıda bulunmuştur.
Aziz
Müslümanlar!
Yüce Rabbimiz Kur’an-ı Kerim’de bugünün ihtiyarlarının dünün gençleri, bugünün gençlerinin de yarının ihtiyarları olacağını şöyle haber vermektedir:
“Sizi güçsüz yaratan, güçsüzlüğün ardından
kuvvet veren, kuvvetli halinizden sonra da güçsüz hale getiren ve yaşlandıran
Allah’tır. O dilediğini yaratır. O hakkıyla bilendir, üstün kudret sahibidir.”[iv] O halde bugün bize düşen, büyüklerimize şefkat ve merhametle muamele etmektir. Onlara
gönül alıcı hoş sözler söylemek, kalplerini asla kırmamaktır.
Ziyaretlerimizle, ilgi ve alakamızla hayır dualarına mazhar olmaktır. Hayatlarını
kolaylaştırmak için atacağımız her bir adımın bizleri Rabbimizin rızasına ulaştıracağını
unutmamaktır. Değerlerine bağlı, anne
ve babasına saygılı, büyüklerine hürmetkâr, bütün insanlığa faydalı nesiller
yetiştirmenin gayretinde olmaktır.
Hutbemi Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in şu hadisiyle bitiriyorum:
“Bir genç, bir ihtiyara hürmet ederse, Allah da ona
yaşlılığında hürmet edecek birisini hazırlar.”[v]
Peygamberimiz Hz. Muhammed (s.a.v)şöyle buyurur:
تَقُولُوا لِلْمُنَافِقِ سَيِّدٌ فإنَّهُ إنْ يَكُ سَيِّداً فَقَدْ أسْخَطْتُمُ اللّهَ تَعال
"Münafığa "efendi" demeyin. Zira eğer o, seyyid olursa Allah'ı kızdırırsınız."
[Ebu Davud, Edeb 83, (4977).]
MÜSLÜMAN TAKVA SAHİBİDİR
Muhterem Müslümanlar!
Okuduğum ayet-i kerimede Yüce Rabbimiz şöyle buyuruyor:
“Ey
Âdemoğulları! Size mahrem yerlerinizi örtecek giysi, süsleneceğiniz elbise
yarattık. Takvâ elbisesi de hayırlıdır. Bunlar, Allah’ın ayetlerindendir.
Umulur ki düşünüp öğüt alırlar.”[i]
Okuduğum hadis-i şerifte ise Peygamber Efendimiz (s.a.s) şöyle buyuruyor:
“İnsanlık, ilk
günden beri bütün peygamberlerin üzerinde ittifak ettikleri bir söz öğrenmiştir:
Şayet utanmıyorsan
dilediğini yap!”[ii]
Aziz
Müminler!
Yüce dinimiz İslam, yeme içmeden söz ve
davranışa, giyim kuşamdan alışveriş ve eğlenceye kadar hayatın her alanında belli
ölçüler koymuştur. Cenâb-ı Hak Kur’an-ı Kerim’de bunları haber vermiş, Sevgili
Peygamberimiz (s.a.s) ise yaşayarak bizlere öğretmiştir. Bu ölçülere riayet
etmeye takva sahibi olmak diyoruz.
Takva, Allah’tan hakkıyla sakınmaktır. İyiliğe yönelmek
kötülükten uzak durmaktır. Her türlü günah ve haramdan korunmaktır. Rabbimizin
her an bizi görüp gözettiği, yaptığımız her şeyden haberdar olduğu bilinciyle
yaşamaktır. Ölümü, yeniden dirilişi, hesabı, cennet ve cehennemi unutmadan bir
ömür geçirmektir.
Değerli
Müslümanlar!
Takva, kalbimize yerleşince gönlümüz iyiliklerin merkezi
haline gelir. Riya, kibir, gurur ve gösteriş gibi kötü duygulardan bizi
arındırır. Takva, dilimize yansıyınca sözlerimiz
doğru ve güzel olur. Gıybet, yalan, dedikodu ve iftira gibi afetlerden bizi uzak
tutar. Takva, zihnimize yön verince davranışlarımız nezaket ve zarafete, merhamet
ve adalete, ülfet ve muhabbete dönüşür. Zulüm, haksızlık ve şiddet gibi
dünyamızı karartan kötülükler hayatımızda yer bulamaz.
Kıymetli Müminler!
Takva, giyim kuşamda kendini gösterince bedenimizin saygınlığını koruruz. Zira kadın erkek her insanın beden mahremiyeti vardır. Yüce dinimiz İslam, bu mahremiyetin zarar görmemesi için; bedenimizin örtülmesi gereken yerlerini örtmemizi, başkalarına teşhir etmememizi emretmiştir. Kadınlar için yabancı erkeklerin yanında ve evlerinin dışına çıkarken örtülmesi gereken yerler; yüz, eller ve ayaklar hariç bedenin tamamıdır. Erkeklerde ise göbek ile diz kapağı arasıdır. Uzuvları belli eden dar ya da açık elbise giymek, Rabbimizin emaneti olan bedenin saygınlığını ihlal etmektir. Şu husus unutulmamalıdır ki, tesettür her şeyden önce Allah’ın bir emridir, kişisel bir tercih değildir. Tesettür müminin süsüdür, fıtri bir gerekliliktir. Allah Resûlü (s.a.s) bir hadislerinde şöyle buyurmaktadır:
“Allah halîmdir, hayâ sahibidir, kusurları
örtendir. Hayâyı ve örtünmeyi sever.”[iii]
Aziz Müslümanlar!
Takva; nişan, nikâh ve düğün merasimlerimize yansıdığında yuvalarımız huzur, mutluluk ve muhabbet üzere inşa edilir. İslam, meşru çerçevede düğünlerde eğlenmeye müsaade etmiştir. Ancak, yüksek sesle çevreye rahatsızlık verilen, alkolün tüketildiği, mahremiyet sınırlarının ihlal edildiği, yolların kapatıldığı, sevinçleri hüzne çeviren silahla kutlama yapıldığı bir düğün eğlencesi dinimizde yoktur ve İslam ahlakına uygun değildir. Ayrıca evlilik için yapılan gereğinden fazla harcamalar, hem evlenen çiftlerin hem de ailelerin maddi ve manevi birçok sıkıntıya düşmelerine sebep olmaktadır. Bu da gençlerimizin ya hiç evlenmemelerine ya da evliliklerini geciktirmelerine yol açmaktadır.
Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in bu husustaki uyarısı gayet açıktır:
إِنَّ أَعْظَمَ النِّكَاحِ بَرَكَةً أَيْسَرُهُ مُؤْنَةً
“En bereketli nikâh, külfeti en az olandır.”[iv]
Değerli Müminler!
Takva şuurunu hayatımızın her anına ve alanına hâkim
kılmanın gayretinde olalım. Saygınlığımızı
zedeleyen, insan onuruyla bağdaşmayan her türlü yanlış söz, tutum ve
davranıştan uzak duralım. Unutmayalım ki, dünyamızı mamur, ahiretimizi cennet
kılacak olan; imanımız, salih amellerimiz, güzel ahlakımız ve sorumluluk
bilincimizdir.
Hutbemi
Peygamber Efendimiz (s.a.s)’in yaptığı şu duayla bitiriyorum: “Allah’ım! Senden
hidayet, takva, iffet ve gönül zenginliği istiyorum.”[v]
